Merhaba!
20. haftayı büyüdüğüm evde geçirdim.
(Konya) Ereğli’de, tek katlı, bahçe içinde bir ev. Evin etrafındaki beton kaldırımdaki çatlakları bile tek tek bildiğim yerdeyim…
Buraya gelince, aylardır çektiğim sıkıntıların verdiği bıkkınlık, içimdeki huzursuzluklar geride kalacak sanıyordum. Aslında kaldı da ama hala bu kafayla bazen an geliyor, hiçbir yere sığamıyorum. Düşünceler, kaygılar, aniden gelen duygular…
Yine de, bunları yaşamak için bile olabileceğim en güzel yerdeyim. İyi ki!
Bu hafta havalar burada biraz soğuk gitti, bazı akşamlar kaloriferi bile yaktık yatmadan önce. Evde beni büyüten canım amcam ve babaannemin tatlı telaşı hakimdi =). Kendilerini nasıl hazırlamışlarsa, bana nefes aldırmamaya yemin etmiş gibiydiler. İlk gün su bardağımı bile götürüp mutfağa koyamadım. Her an ensemde, ‘’sen dur, sen yapma, sen dinlen!’’ sesleri vardı. (Canlarım benim, heyecanları ne güzel =)
Sonra, baktım olacak gibi değil. Onlardan erken davranmaya başladım. Hiç seslenmeden pat diye elektrikli süpürgeyi çalıştırdım, onlar bahçedeyken çamaşırları makineye attım, beni çamaşır asarken yakaladılar… Derken derken hala canlı kanlı bir insan olduğumu görüp rahatladılar. Ben de normale döndüm böylece. Yoksa çok dayanamazdım öyle kıpırdamadan köşe süsü gibi oturmaya.
Bu hafta mahalledeki herkesin ‘’Hiç göbeğin yoook’’ tepkileriyle geçti =) 34/36 beden hamile kalan, ömrü boyunca hep fazla zayıf olmuş biri olarak, elimden bu kadarı geldi ne yapalım. Hele beni uzaktan görür görmez, ‘’Aaa kurumuşsun, iyice zayıflamışsın azcık ye,’’ diyen teyzeye ne çok kızdım! Yahu tamam hamile olduğumu bilmiyor olabilirsin ama normalde bile insana önce merhaba, hoş geldin denmez mi? Hem haberin yok teyze ama geçen yıl gördüğüne göre tam 10 kilo fazlayım şu anda… Ah teyze ah, içimi çökerttin.
Neyse, işte büyük dertler bitti böyle teyze muhabbetine takıyorum kafayı. Bir de Çağdaş’a… Hamileliğin başını saymazsak, son 4 aydır hem sevgilim hem de canım bakıcım olan Çağdaş’tan birkaç gün uzak kaldım diye ayarlarım bozuldu. Deli gibi özledim.
Hayır zaten normalde çok seviyorum, bir de hamilelikle, Çağdaş delisi oldum. Kendi kendime gülüyorum iyice buldumcuk oldun diye =). Bu hafta babaannem görmesin diye tuvalette ağlayarak hafta sonunun gelmesini bekledim. Hafta sonu geldi, Çağdaş da geldi ama benim duygusallık baki kaldı. Elimde olsa yapışık gibi gezerim kendisiyle. Ne hale gelmişim… Resmen duygusal bağımlılık gibi olmuş. Acil toparlamam lazım kafayı.
Böyle kaygıların arasında babaannemle bağlara süt almaya gittiğimiz gün bulutlarım dağıldı. İnekler, dut ağaçları, buzağılar, Halep keçisi yavruları (ay çok komikler, google’da arayın bakın. Koca kulaklı sevimli keçiler bunlar) derken içim açıldı. Ne varsa canım hayvanlarda var. <3
Bu sırada kendime doktor aramaya başladım çünkü kontrol haftasında dönemeyecektim İstanbul’a, döndüğümde de doktor halam izinde olacaktı. Teee bayramdan sonra görüşebilecektik. Ben de Ereğli’de uzun kalmayı istediğimden, bari doktor bulayım dedim ve halkımızın bir yarası ortaya çıktı. Sordum Facebook ahalisine ama bir dokun bin ah işit oldu… Anladık ki, Konya/Ereğli’de imkanı olan kimse devlet hastanesine gitmiyor. Normalde farklı branşlar için rahat gidilen, en azından iş gören hastane, Kadın Doğum ve Çocuk Hastalıkları konusunda bezdirmiş insanları. Ne kadar yazık. Hamile olup burada yaşayanlara kolaylıklar diliyorum =(.
Biz Çağdaş İstanbul’dan geldiğinde gidebilmek için Cumartesi günü gitmelik doktor ararken Kadriye Turgut’u bulduk. Meğer kendisi zaten tek özel doktormuş Ereğli’de. Gittik, sevdik. Hacettepe mezunu, sıcak kanlı, ilgili bir doktor. Ereğli’ye gidip geldikçe içim rahat artık, en azından ihtiyaç olursa kimi arayabileceğimizi biliyoruz.
Ve bebekten haberler: 22,5 cm boyu var! Her şey yolunda görünüyor. Biraz sırtı bize dönük kalsa da ultrasonda babaanneme güzelce gösterdi kendini. Arada poposunu arada da yüzünü gördük. Ama maalesef elimizde güzel bir ultrason çıktısı yok.
20. hafta bitmeden tam kan, TSH, toksoplazma (tekrar bakılsın istedim) gibi tahlilleri yaptırdık, sonuçlar haftaya çıkacak. Bir de 3’lü test girdi araya hiç hesapta yokken. Doktor önerdi, biz de zararı yok nasılsa kan verildi diye tamam dedik. Bakalım ne çıkacak, haftaya konumuz ne olacak?
Umarım her şey güzel çıkar ve ben gönül rahatlığıyla önce İstanbul’a sonra da aylar önce ayarladığımız kız kıza bekarlığa veda tatiline gönül rahatlığıyla gidebilirim =) Gerçi daha iki hafta var ama ben şimdiden denize girmek için gün sayıyorum!
21. haftada Ereğli’den bildirmeye devam edeceğim. Haberleşmek üzere!
Merhaba, burada karşılaşmak yok artık dedirtti bana :)) Ne kadar harika bir haber. Tebrik ederim ikinizi de. Herşey istediğiniz gibi olsun. Umarım yakında ben de günlüğüme başlayabilirim ??
Merhaba Duygu! Tebrikler, dilersen günlüğünü seve seve burada paylaşabiliriz 🙂
Aaa çok şaşırdım Duygu! Sen de mi hamilesin şu anda yoksa o yolda mı ilerliyorsun? Çok şaşırdım senden haber alınca. Günlük işine gelince, mutlaka yaz bence insana çok çok iyi geliyor. Haberlerini bekliyoruz. Sevgiler!