Özüm’ün Hamilelik Günlüğü

Merhabalar, Yazılarımı takip edenler bilir nasıl bekledim ben bu günleri. Bir an evvel doğum zamanı gelsin diye dua ettim, sabırlar diledim. Çok yaklaştık mutlu sona, bu sefer de tarifsiz heyecanlar içindeyim 🙂 Duygularım çok inişli çıkışlı, bir çok mutluyum, neşeliyim, bir hüzünlü, efkarlı. Her boş kaldığım anda doğum anını, hastane odasını, eve dönüşümüzü hayal edip duruyorum. Duygularım teyakkuzda anlayacağınız. Herkes …

Son yazımızdan bu yana neler mi oldu? En büyük gelişmeyi takdim ediyorum, yolunu gözlediğimiz minnoşun artık bir adı var. Uğur getirmesini dileyerek NİL olmasına karar verdik. Uzun soyadımıza da çok uydu bizce ve çok içimize  sindi. En baştan beri aklımda olan isimlerden biriydi, babası da çok beğendi. Şimdi kimi beklediğimizi biliyoruz… Nil Berrakkarasu:) Geçtiğimiz pazartesi doktor ziyaretimiz vardı, boyumuz uzamış, kilomuz …

Merhabalar Hepinize, Kızım daha doğmadan ilk partisini verdi bile 🙂 Bizi bekleyen uykusuz gecelerden, rahat rahat kimselele görüşememelerden önce hem çok ağırlaşmadan hem de bana da moral olsun diye Amerika’lardan ithal BabyShower Partimizi yaptık bu hafta. Yapsam mı yapmasam mı o kadar enerjim var mı diye düşünürken ya herru ya merru dedim hemen gün belirleyip yanımda görmek istediğim arkadaşlarımı davet ettim. …

Evet evet, ben artık tam anlamıyla hamileyim. Balon gibi şişmeye başladım; eğilmek, ayakkabımı bağlamak, yere düşen birşeyi almak, paltomun önünü kapatmak imkansız hale geldi. Her yemek sonrası çarpıntı ve uyku hali, karlı havada yaka bağır açık dolaşma isteği, rahat uyuyamama, kalkamama, gaz problemleri, şiş parmaklar ,yorgunluk, unutkanlık daha neler neler. Ve artık çok daha kuvvetli ve ısrarlı bir şekilde tekmeleniyorum. Ne …

Bu hafta böyle neşeli,keyifli bir “Merhaba” diyemiyorum maalesef. Bütün gün elim yazmaya gitmedi bir türlü. Biz büyük bir heyecan ve neşeyle güzel kızımızın gelmesini bekler, hazırlıklar yaparken, bir ailenin el bebek gül bebek büyüttüğü, sevmelere doyamadığı kızını kaybettiğini duymak, gencecik bir kızın hayatının böyle haince sona erdirildiğini bilmek beni altüst etti. Hamilelik günlüğünde bu konulara yer vermesem de yalnızca bu …

Son düzlüğe vardık çok şükür ve artık 3. trimesterdeyiz. 3 ayımız kaldı, en başından beri kendi de erken doğmuş bir anne adayı olarak erken doğum korkumu yavaş yavaş yenmeye başladım. Bu hafta artık Minnoş Hanım için oda bakmaya başladık. Alınan ve hediye gelen herşeyin ortada olması sinirlerimi germeye başladı. Herşey yıkansın ütülensin yerine yerleşsin, içimiz rahat etsin 🙂 Evimize de yakın olduğu için …

Bizden size mutlu pazarlar 🙂 Evet her kadının hamilelik ve doğum hikayesi birbirinden çok farklı. Sanırım artık bu konuyla ilgili de kimsenin hikayesini de dinlemeyeceğim. Şimdi neden mi böyle diyorum? Bu hafta doğuma hazırlık kursunda konumuz doğum belirtileri ve yöntemleriydi. İster normal doğum olsun, ister sezeryan ister epiduralsiz doğal doğum herkes haliyle kendi tecrübesiyle ilgili bir şeyler söylüyor. “Aman ne …

Herkese iyi pazarlar dileriz 🙂 25.haftamıza ‘Merhaba’ dedik ve 6.ayımızı geri bıraktık. Geçen haftaya kadar deliksiz ve huzurlu uykularım yerini bu hafta bol sağa sola dönmeli, aksiyon dolu rüyalarla (Bir tanesinde korsan gemisindeydim gerisini siz düşünün :)),erkenden uyanmalara, uyanınca da sürekli oda yerleştirmeli, eksik eşya listeleri ile dolu yarı uyur yarı uyanık hülyalara bıraktı 🙂 Varsın uykularım kaçsın, sebebi tatlı …

Tüm anne adayları için öyle mi bilmiyorum ama zaman benim için çok yavaş akıyor. Bir koç burcu insanı olarak çok sabırsızım, hemen günler geçsin Nisan olsun bizim minnoş dünyaya gelsin istiyorum. Tecrübeli anne olan arkadaşlarım; “Son zamanlarda bebeğinden ayrılacağı için üzülüyor insan, doğurmasam diyorsun, tadını çıkar.” diyor ama nafile! Zaman çabuk aksın diye sürekli bir plan program yapma peşindeyim. Arkadaş, …

Su gibi geçti bizim için bu hafta. Kar nedeniyle evde geçen üç gün anne annemizin evine ziyarete diye gittik, 2 gün yatıya kaldık bizim minnoşla. Evimi özledim tabii ama prensesler gibi baktılar bize. Oh ne güzel, yediğimiz önümüzde yemediğimiz arkamızda; ilaçlar, sütler, yemekler ayağımıza geldi…Anne ve babamla olmayı, onlarla uzun uzun vakit geçirmeyi çok özlemişim. Onlarla birlikte olmak ayrı bir …